เจ็บจักเถื่อแล้วหล่า จำจักเถื่อแหน่เถาะ
อย่าให้เขาเอาเฮาไปเป็นของเล่นเด้อ
บ่คิดเลยว่าเจ้าสิเป็นคนแบบนี้
เป็นเพราะอ้ายมันยังบ่ดีหรือว่าจังได๋
จากที่เคยเว้าจาตอนนี้กะเริ่มห่างหาย
มามื้อนี้เจ้าเอาผู้ได๋เข้ามาย่ำยี
มันเจ็บคักอิหลีตอนนี้เริ่มบ่ไหว
มันอึดอัดในจนเว้าบฮู้เรื่อง
มันอยากเคืองเจ้าอยู่เบิ่งเจ้าเฮ็ดกับอ้าย
มันอยากอายเพราะหมู่มันล้ออยู่สูมื้อ
ต่อให้ดีสำได๋ ต่อให้ตายกะบ่ได้ใจเจ้าดอก
คนที่ได้กอด คงเป็นเขา
คนที่เหงานั่งกินน้ำตากะคืออ้าย
หน้าอ้ายหงอยคือหมา มื้อที่เจ้าบอกว่า
บ่ได้คึดอีหยังนำอ้ายจักหน่อยเด้หล่า
กะโตเฮามันปึก ที่ไปคึดนำเขา
แล้วสุดท้ายกะเซาฮ้องไห้ฟูมฟายคือเด็กน้อย
เจ็บจักเถื่อแล้วหล่า จำจักเถื่อแหน่เถาะ
อย่าให้เขาเอาเฮาไปเป็นของเล่นเด้อ
ต่อให้ดีสำได๋ ต่อให้ตายกะบ่ได้ใจเจ้าดอก
คนที่ได้กอด คงเป็นเขา
คนที่เหงานั่งกินน้ำตากะคืออ้าย
หน้าอ้ายหงอยคือหมา มื้อที่เจ้าบอกว่า
บ่ได้คึดอีหยังนำอ้ายจักหน่อยเด้หล่า
กะโตเฮามันปึก ที่ไปคึดนำเขา
แล้วสุดท้ายกะเซาฮ้องไห้ฟูมฟายคือเด็กน้อย
เจ็บจักเถื่อแล้วหล่า จำจักเถื่อแหน่เถาะ
อย่าให้เขาเอาเฮาไปเป็นของเล่นเด้อ
หน้าอ้ายหงอยคือหมา มื้อที่เจ้าบอกว่า
บ่ได้คึดอีหยังนำอ้ายจักหน่อยเด้หล่า
กะโตเฮามันปึก ที่ไปคึดนำเขา
แล้วสุดท้ายกะเซาฮ้องไห้ฟูมฟายคือเด็กน้อย
เจ็บจักเถื่อแล้วหล่า จำจักเถื่อแหน่เถาะ
อย่าให้เขาเอาเฮาไปเป็นของเล่นเด้อ